Airlie beach

Dinsdag 22 september 2015
Onze reis van 1300 km naar Brisbane is begonnen, nadat Michael zijn banden en auto heeft gecheckt start onze nieuwe trip. We passeren de brug en iets nog wat droge rivier van Townsville op naar de eerste stad Ayr. Nadat we de leukste Zoo Billabong Sanctuary voorbij reden komen we in een droog gebied. Dit is de enige weg langs de kust en dat is deze, er zijn veel zogenaamde Roadtrains ( vrachtwagens maar dan veel groter en langer dan in Nederland) soms proberen ze je voorbij te denderen. De eerste dode Kangaroo zie ik alweer langs de weg liggen en roofvogels erboven cirkelen om het op te ruimen. Ik stop maar met tellen want er liggen vele dood langs de kant van de weg. De Kangaroos gaan in het donker en of vroege ochtend op zoek naar gras wat veelal dichtbij de wegen nog ietwat groen en nat is waardoor ze gemakkelijk te raken zijn. 
Ondanks dat het droog is zijn er witte eucalyptus bomen, 'ghostgum' genaamd en loopt er veel vee rond die vanuit het hete midden Australië, hier naar toe zijn gebracht omdat er hier nog wat te grazen is....enne dichtbij een groot abortoir ligt.....erg efficiënt. Mmm, dat is nou niet echt wat ik wilde horen, de softy die ik ben als het gaat om beesten.
We passeren het piepkleine boeren plaatsje, Brandon en erna Ayr, een grotere plaats met vele winkels en de hoofdstraat geeft een wat cowboy-achtige indruk. Hier en daar kampeerplekken voor de grote avonturiers onder ons. De zaken gaan blijkbaar goed voor de boeren die veelal 'cane-farms' bezitten in dit gebied. De suikerfabrieken draaien deze maanden, september en oktober op volle toeren, dat zijn de maanden om je riet binnen te halen voor 'wed-season' en per 'Cane-train' te vervoeren naar de fabrieken.
We rijden over een oude brug, Burdekin genaamd op naar Bowen en via daarna via Merinda waar je binnen drie tellen doorheen rijdt. We komen weer door een droog, nu vulkanische gebied met rotsen. Het is een wat saaie route.
Enige tijd later verschijnen de eerste borden van Whitsunday eilanden, het meer toeristische gebied naderen we. Het begint weer wat groener en heuvelachtige te worden. De borden met toeristische info verschijnen al rijdend richting de zee. We stoppen bij een park dichtbij Airlie Beach, voor een lunch en de benen te strekken, ja de afstanden zijn lang maar niet zo saai als ik had gedacht.
We arriveren in de middag in motor-in Colonial Palms in Airlie Beach. Na ingecheckt te hebben gaan we Airlie Beach wat een vakantie gevoel geeft. Overal zijn kleine winkeltjes met souvenirs of hippie achtige of no-clothes-for-my-age-shops. Het jongeren gehalte is hier bijzonder hoog net als de vele kleurrijke en of beschilderde kleine busjes met jonge avonturiers van over de hele wereld maar vooral vanuit Europa. 
We besluiten ons te scharen tussen de casual jongeren in het park. Met wat stokbrood, wijn en kipspiesjes en champignons settelen we ons met kleedje op het gras met uitzicht op het strand en een ondergaande zon. Tja, er zijn slechter plekken te bedenken. Michael zet de bbq aan, deze vind je veelal in parken en gratis te gebruiken. Er verschenen als snel twee jonge wat uitgehongerde Françaises levend op blikvoer, die blijkbaar op de geur afkwamen. We kwamen met de jonge dames aan de praat en al snel besloten we maar wat spiesjes en stokbrood af te staan. De dames waren dolgelukkig en bedankte ons meerdere malen voor dit 'feestmaal'. Het leven van deze reizigers is afzien met een klein budget!

Op de parkeerplaats staan vele busjes en jongeren zitten gezellig bij elkaar van over de hele wereld hun reisverhalen te delen, of met hun gitaar muziek te maken. Wat een vrij leven en mooie ervaring.