Arrived in Brisbane & Townsville

9 september en 10 september 2015 
Op Schiphol kreeg ik de verklaring van het niet kunnen inchecken. Geen visum aangevraagd voor Australië. Met een goede service van Emirates was dit in 10 min gepiept met de mededeling dat ik de normaal 35 euro kostende visum niet hoefde te betalen, dat maakt toch het verschil bij de start van je reis :) 
Na een kop koffie hebben de meiden me naar de ingang gebracht waarna ik nog heerlijk rondgedwaald hebt op de parfum afdeling op zoek naar mijn favoriete parfum. Bij het afrekenen adviseerde zij mij om het niet mee te nemen naar Australië, geseald of niet de kans is aanwezig dat de kostbare parfum in de kliko beland. 
Na een korte kennismaking met twee studenten die voor 4 mnd naar Bali gingen, vertrok het vliegtuig van Emirates met wat vertraging omstreeks 22:07. Een zeer ontspannen vlucht waarin je als reiziger omringt bent van luxe waarin je als reiziger het zo comfortabel mogelijk wordt gemaakt. Na de film Rewriter met Hugh Grant (geen aanrader) in de hoofdrol en een zalige maaltijd van pikante kip, rood Frans wijntje en allerlei andere versnaperingen kon ik me dan heerlijk genoeglijk in mijn dekentje rollen en pas ontwaken voordat de landing werd ingezet. Fascinerend om dan vanuit je raampje de enorme grote woestijn te zien, met een keurig geordende marquette van sprookjesachtige droomvilla's en evenals strak in lijn staande bomen. Werkelijk, je achtertuin is daar gewoon een grote zandplaat, met soms opgetrokken schotten om je tuin en de wegen 'zandvrij' te houden. 
Na de ontdekking van een ' verwarmde wc bril' beetje overbodige luxe lijkt me in de  woestijn, tijd om de welbespraakte luchthaven van Dubai wat te ontdekken om een op zijn oer Hollands lekker rond te snuffelen. Bedenk het en je kunt het kopen bij het overschot aan vriendelijk lachend personeel die staan te trappelen om je iets te verkopen. Het rondsnuffelen werd behoorlijk belemmerd waardoor ik snel voor gezien houd dus gewoon wachten op mijn volgende vlucht voor de 13 urige overtocht naar Australië. 

Vrijdag 11 september 2015
Mijn 'seat' bleek wat verkeerd gekozen te zijn want bij de eerste aanblik zag ik een enorme witte vleugel door het raam wat het volledige uitzicht belemmerde. Dat gaf mij alle tijd om te starten in het boek 'van de regen in de pub' wat het verhaal vertelt van een Nederlands stel die overweegt om naar Australië te emigreren. Een hapje, drankje, tukje en wat films slepen je dan ook met gemak door deze reis.  
Omstreeks half 7 zijn we geland. Tijdens de vlucht wordt je gewaarschuwd om de formulieren om de douane te passeren naar waarheid in te vullen. Dit is een geel formulier met persoonlijke gegevens en een apart formulier voor Ebola. In Australië is het namelijk streng verboden om etenswaren, zaden, dieren producten etc mee te nemen. Ik meld de vriendelijk 'hey guys' begroetende-douane-beambte naar waarheid dat ik een bijenolie mee hebt, heel braaf show ik mijn favoriete potje. Het bleek 'no problem' te zijn. Ondertussen worden mensen en tassen besnuffeld door een speciale opgeleide hond, ze nemen het hier wel serieus. De eindeloze rijen verlopen dus ook traag door al die 'safety-controles' waardoor ik toch wat stress begon te krijgen voor mijn andere vlucht. Tot overmaat van ramp stond er na de douane weer een rij ( alla Efteling maar dan zonder bordjes met een verwachtte wachttijd) al schuifelend cm voor cm kwamen de horden mensen in beweging. Mijn onderbuik gevoel van het missen van mijn 'plane' kwam steeds dichterbij. Al snel bleek ik niet de enige, samen met een relaxte Australiër liep ik naar de oranje bus die je naar Domestic zou brengen....echter deze stond er niet. Om geen tijd te verliezen werd ik door de man uitgenodigd om op zijn kosten met de taxi naar 'Domestic' te gaan. Ik bedacht me geen moment. De onbekende man vergat echter zijn tas met twee flessen Tanqueray 10 van 80 dollar, dus ik zit nu opgescheept met een tas 'heavy stuff'. Bij de Quantas incheck balie bleek de hele taxi Tour mij niets opgeleverd te hebben, de man achter zijn desk was onverbiddelijk, ik mocht niet meer mee! Ik moest mijn beklag maar doen bij de maatschappij. Gelukkig kreeg ik een nieuwe vlucht kosteloos aangeboden want ik zag namelijk de bui al hangen. Na een explosieve -controle -check -kleding kwam ik dan door de douane van Domastic waar ik eerst even mijn teleurstelling moest verwerken met een kop koffie en een overheerlijk broodje omringt door de easy-going-vriendelijke Australiërs klaarde mijn bui weer helemaal op. I'm good to go!
Reistip: aankomst airport ren je voor de horde uit naar de douane, geen sanitaire stop en je vult in de rij de papieren in, zorg dat je vooraan staat!
Binnen twee uur vliegen ben je van Brisbane in Townsville. Tijd voor een klein tukje. Kort voor de landing herkende ik vanuit het raam de bergen, Castle Hill, de bekende huisjes met ijzeren golfplaten daken en de traditionele Queenslanders. Na het uitstappen uit het vliegtuig voelde ik de zon alweer branden op mijn huid, 25 graden beetje winderig vandaag maar lente. Binnen op de luchthaven is het koel want waar wij de verwarming hebben ala energievreter is hier het de airco. Geheel bij surprise stond Michael me al vlakbij het vliegtuig te wachten. Tjonge blij elkaar weer te zien, gevoel van thuiskomen. Eerst de koffer thuis brengen en even relaxen om vervolgens boodschappen doen bij Woolworth ( de AH van Australië) en wat gingerbeer, een goede dorstlesser en alcoholvrij. 
Bij thuiskomst genoten van het prachtige uitzicht op de zee, the stand en magnetic eiland en geproost op de veilige reis en het samenzijn toen er volledig uit onverwachte hoek, twee kookaburra neerstreken op de railing van het balkon. 
Een kookaburra is een soort grote ijsvogel ook wel lachvogel genoemd omdat de roep van deze vogel het meest op de menselijke lach lijkt. Ze aten zelfs voorzichtig een stukje ham uit de hand erg speciaal om ze zo dichtbij te hebben. Na een strandwandeling in de avond langs 'the strand' ( hetzelfde als beach) kwamen de vrolijke geluiden geluiden uit de plaatselijke clubs ons tegemoet, het is vrijdagavond. De 'big night' waar veel mensen erop uitgaan om wat te drinken en om elkaar te ontmoeten. De mannen rijden met hun opgepoetste wagens of oldtimers langs 'the strand' to impress! Weer valt het mij op hoe fijn het leven of uitgaan is in de openlucht hier is, terwijl de Australiërs zelf nu wat aan de koude kant vinden.
Een vroege avond voor mij om in mijn nieuwe tijdzone te komen en mijn benen even goed hoog te leggen, gevalletje steunkous voor de volgende keer zullen we maar zeggen!
Vakantietips:
-  regelmatig lopen tijdens lange vluchten om trombose te voorkomen.
-gebruik niet het woord woo woo om Townsville te beschrijven. (= betekenis is achtergebleven/ afgelegen gebied) 
-www. entertainmentbook.com.au voor 60 dollar die flinke kortingen geeft op restaurants, autohouder, activiteiten etc